Historia
Historia
MBA w Krakowie
Międzynarodowe Biennale Architektury (MBA) odbywa się w Krakowie cyklicznie od 1985 roku, stanowiąc za każdym razem niepowtarzalne forum spotkań oraz wymiany pomysłów i doświadczeń dla architektów z całego świata. W ramach MBA realizowane są konkursy, wystawy, prezentacje czy wykłady, stanowiące unikalną w tej części Europy atrakcję dla wszystkich zainteresowanych architekturą.
Konkursy mające miejsce w trakcie poprzednich edycji MBA, były wspaniałą okazją zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych architektów z całego świata, aby zaistnieć i przedstawić swoje zdania i wizje. Projekty były oceniane przez znakomite osobistości jak Wojciech Leśnikowski, Pekka Salminen, Julia Bolles, Peter Wilson, Francesco Purini, Eckhard Feddersen, Günter Schlusche, Hildebrand Machleidt, Armando dal Fabbro, Lennart Grut, Oana Bogdan czy Jan Kleihues, a nie brakowało rodzimych luminaży jak Ewa Kuryłowicz, Marta Sękulska-Wrońska, Przemo Łukasik czy Wojciech Małecki. Gośćmi honorowymi wystaw i seminariów byli niegdyś Frei Otto, architekci Herzog & de Meuron, Zvi Hecker, David Mackay, Dietmar Eberle, Peter Butenschøn, Claudio Nardi, Giovanni Multari, Viviana Muscettola, Andor Wesselényi-Garray oraz Rainer Mahlamäki. Zwycięskie prace zyskiwały rozgłos międzynarodowy, natomiast nagrodzone jak i wszystkie pozostałe udokumentowane były w wydawnictwach MBA.
Kraków jest miastem rozpoznawalnym w całej Europie, co przydaje wyjątkowości temu wydarzeniu. Walorem miejsca jest przede wszystkim dziedzictwo historyczne, którego najistotniejszą częścią jest architektura. To właśnie w tym mieście dochodzi do ciągłego współistnienia starego z nowym, historycznego ze współczesnym, konserwatywnego z awangardowym. Dyskusja architektoniczna zdaje się być wpisana w samą istotę miasta.
MBA Kraków 2015 przeprowadzone pod hasłem „Ludzki wymiar miejskich przestrzeni” rozpoczęło debatę o przestrzeniach miejskich, a MBA Kraków 2017 z tytułem „Podwórze – pole wyobraźni” pokazało, że należy kontynuować i rozwijać ten systematyczny dialog – otwierając go na nowe środowiska. Edycja MBA Kraków 2019 pozwoliła zobaczyć lepiej potencjał istnienia rzeki w mieście, a także pokazała, jak tę rzekę, a bardziej wodę, szerzej w ramach Starego Miasta pokazać i wydobyć. Symptomatyczna była zgodność w wyborze 1 nagrody w Konkursie A jak i Grand Prix MBA, w postaci tej samej pracy Karoliny Chodury i Joanny Rozbrój, pod tytułem Odzwierciedlenie przeszłości – Reflection of the past. Był to rok, który udowodnił również, że wprowadzony konkurs multimedialny jest dla społeczeństwa ważnym głosem, czego potwierdzeniem jest pierwsze w historii Biennale Grand Prix za film „Krakowska sztuka chaosu” autorstwa Janusza Bartkowicza oraz Marcina Koszałki.
Możliwość kontynuowania wieloletniej tradycji powszechnej i otwartej na społeczność dyskusji, poruszającej aktualne problemy współczesnej architektury to także szansa na intelektualny „ferment”, sprzyjający uwrażliwieniu naszego miasta na problemy kreowania przyjaznego, zbudowanego miejskiego środowiska, otwartego na ludzi i ich potrzeby. Taka jest misja MBA Kraków. Kontynuacja tradycji ma być areną interdyscyplinarnej aktywności środowisk twórczych, wpływającą na poziom architektonicznej kultury w Polsce, popularyzacji polskiej architektury za granicą i czerpaniu doświadczeń z dokonań innych krajów.
Ostatnia edycja MBA Kraków 2021 pokazała jak w ciągu ostatnich kilku dekad ulega głębokiej przemianie kondycja świata. Podział środowiska na naturalne i przekształcone zaczyna wykazywać galopujące zmniejszanie się rezerw tego pierwszego i dojmująco uciążliwy rozrost drugiego. Eksploatacja naturalnych zasobów przekroczyła wydolność w skali globalnej na tyle, że nie ma już wątpliwości co do perspektywy ich rychłego wyczerpania. Hasło „RE-USE” zyskało również szczególne znaczenie w okresie trwającej pandemii, kiedy zmiany społeczne i gospodarcze wymuszają konieczność zmiany funkcji budynków i przestrzeni publicznych. Poszukiwanie nowych źródeł i redukcja zapotrzebowania stają się głównymi wytycznymi przemodelowania większości dziedzin życia człowieka. Poruszane w trakcie dwóch dni warsztaty, panele dyskusyjne, wykłady oraz rozmowy pokazały jak dialog środowisk jest potrzebny do osiągnięcia wspólnego celu.